Εκτύπωση
Εμφανίσεις: 702
powered by social2s

Κυρία Βλαχάκη, με πολλή χαρά σας καλωσορίζουμε στο σχολείο μας.

Η κ. Βλαχάκη είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, παιδιά, για να επικοινωνήσει μαζί σας να είστε βέβαιοι για αυτό και να τη ρωτήσετε, να συνομιλήσετε μαζί της σε οτιδήποτε, χωρίς κανένα δισταγμό.

           

P2200361_ne...
P2200361_new P2200361_new
P2220369_ne...
P2220369_new P2220369_new

 

Αγαπάει την Τέχνη, αγαπάει αυτό που κάνει και μας το προσφέρει απλόχερα, με γενναιοδωρία, νιώθει τον άνθρωπο, τον εκτιμά, αγαπάει τα παιδιά.

 

Γεννήθηκε στον Αποκόρωνα Χανίων,

την επαρχία με το καθαρό και όμορφο φυσικό περιβάλλον, έτσι καθαρές είναι και οι σκέψεις της όπως μας παρουσιάζονται στα βιβλία της γεμάτες ευαισθησία και ανθρωπισμό.

 

Μοιράζεται μαζί μας διαχρονικές ανάγκες και αγωνίες του ανθρώπου.

 

<<Σύνορο με το σπίτι το μεγάλο περιβόλι, με τις πορτοκαλιές έκανε να μοσχομυρίζει από τους ανθούς ο αέρας, όταν έμπαινε από τα παράθυρα. Χαρά Θεού?

<<Ψιχάλιζε και τα δέντρα πίνανε ήσυχα το νερό και τα πορτοκάλια φωσφορίζανε.>>

<<Ένα όμορφο παλικάρι με λευκό κουστούμι, ευθυτενές, μελαχρινό, αρρενωπό, χαιρετάει με πλατύ χαμόγελο τον κόσμο στο μικρό ξωκλήσι κάτω από τα θεόρατα πλατάνια. Κρατάει τρυφερά το χέρι του κοριτσιού που είναι κι εκείνο ντυμένο στα λευκά κι όπως χαμογελά, απλώνεται γύρω μία αύρα από ολάνθιστο γιασεμί. Προχωρούν ανάμεσα στον κόσμο στο σημείο που πρόκειται να τελεστεί το μυστήριο. Οι προσκεκλημένοι πλησιάζουν αργά, αργά υφαίνοντας ένα αόρατο μεταξωτό ιστό αγάπης και εμπιστοσύνης.>>

<<Πηχτή ησυχία, γέμισε το σπίτι και τα βήματα της Αρχόντισσας ακούγονταν στα σκαλιά σα νεκρική καμπάνα.>>

 

Οι σκέψεις της αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές του αναγνώστη. Εμπνέεται από την πραγματικότητα, από μια αληθινή στιγμή. Όλα αυτά τα παρουσιάζει απέριττα χωρίς να καθοδηγεί τον αναγνώστη και να τον καθυποβάλλει.

<<Η θεία Δήμητρα είχε φύγει για την Αμερική με ένα μεγάλο καράβι γεμάτο μετανάστες το 1925>>

<<Έδειρε τη γυναίκα του, έδειρε και το Φάνη (γιος)>>

<<Στο τέλος αποφάσισαν να με στείλουν να μάθω ραπτική>>

 

<<Μου χαμογέλασε ευγενικά και τράβηξε προς την έξοδο>>

<<Χαμογελούσε με σημασία κι οι ρυτίδες στο πρόσωπό της πλήθαιναν>>

<<Δεν ξέρω πώς τα είχα βάλει στη βαλίτσα τα ρούχα μου όταν ερχόμουνα, αλλά τώρα δε χωράνε. Κράτησε το αυτό, Χρυσούλα, και φόρα το, ίδιο σώμα έχουμε θα σου έρχεται μια χαρά.>>

(συρτό-ριζίτικο και πολλά άλλα)

<<Κατάλαβα ότι ο άντρας συνομιλούσε με τη μητέρα του, αφού η λέξη μάνα επαναλαμβανόταν σε κάθε φράση του. Η φωνή της γυναίκας γλυκιά, όμοια με κελάηδισμα αηδονιού.>.

<<Το παιδί μου είναι. Θέλετε κάτι; Την αποπήρα και αισθάνθηκα λέαινα, με μακριά νύχια και κοφτερά δόντια, έτοιμη να επιτεθώ για να το υπερασπιστώ, να το προστατέψω>>

<<Λοιπόν, για να τελειώνουμε, πιστεύω ότι είσαι κοντά μου μόνο επειδή με χρειάζεσαι κι αυτό με ενοχλεί>>

<<Ευτύχησα να δημιουργήσω σχέσεις με ανθρώπους που αισθάνονται τυχεροί και μόνο που υπάρχω στη ζωή τους. Είναι υπερήφανοι για μένα κι εγώ για εκείνους. Και να σκεφτείς ότι τους γνωρίζω ελάχιστα κι ότι δεν τους έχω προσφέρει σχεδόν τίποτε???>>

 

<<ΒΙΒΛΙΟ, ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ>.

 

Ανοίγοντας ένα βιβλίο, ανοίγουμε έναν καινούριο δρόμο, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

 

Κυρία Βλαχάκη, ο λόγος σε εσάς.