Αντί Προλόγου....

 

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το μαγισάκι

Η ποδηλάτισσα

Το πρόγραμμα του Ελύτη ξεκινά από το Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών και έχει 6 άξονες:

1)μελοποίηση ποιημάτων, εκτέλεση ήδη μελοποιημένων και διασκευή νέων (συνεργασία με 6ο Γυμνάσιο Χανίων).

2)βίντεο με τη μορφή βιντεοκλίπ με έμπνευση από την ποίηση, τις ιδέες, τη ζωή του Οδυσσέα Ελύτη.

3)δημιουργία μαύρου θεάτρου με δραματοποίηση ποιημάτων (συνεργασία με το 6^ο Γυμνάσιο Χανίων).

4)ενεργοποίηση και οργάνωση λέσχης ανάγνωσης και μελέτης Οδυσσέα Ελύτη.

5)θεατρικό παιχνίδι, μουσικοκινητικά θέματα, παιχνίδια συμπεριφοράς, δέσιμο της ομάδας, επαναπροσδιορισμός των στόχων του σχολείου και της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα, ένταξη του σχολείου στην κοινωνία, συνεργασία με σχολεία και φορείς.

6)καλλωπισμός και φύτεμα των παρτεριών του σχολείου με έμπνευση από στίχους του Ελύτη που θα τοποθετηθούν πάνω στα φυτά.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη σχολική χρονιά διαβάσαμε πολλά ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Γράψαμε πάνω στις ιδέες του, τις ζωγραφίσαμε, περπατήσαμε και φωτογραφίσαμε τα τοπία του.

ΓΙΑΤΙ ΕΛΥΤΗΣ;;;

Διότι αν και βρισκόμαστε 100 χρόνια μετά τη γέννησή του..η φωνή του ακούγεται το ίδιο επίκαιρη όπως τότε και η γλώσσα του, στο σημείο τελειότητας που φτάνει αποτελεί ανεβασμένη άσκηση του μυαλού.

Σταθείτε στις ποιητικές του φράσεις? σκεφτείτε πάνω σε αυτές και θα καταλάβετε τι εννοούμε..

Το λέει και ο ίδιος? οι νέοι τον ενδιαφέρουν γιατί είναι φορείς της πραγματικότητας?

Η γλώσσα, το ύφος και οι εικόνες του είναι σε ένα βαθμό κοντά σε μας, είναι οικείες στο βαθμό που η ωριμότητα και η ηλικία μας επιτρέπουν.

Θυμόμαστε την πρώτη έκφραση που ακούσαμε όταν ξεκίνησε όλο αυτό?: «Το να δίνεις σε ανθρώπους που δεν έχουν εξοικειωθεί με την ποίηση Ελύτη και Σεφέρη... είναι σα να δίνεις σε ένα βρέφος?.. μπριζόλα?».

Είμαστε εδώ τώρα για να σας παρουσιάσουμε αυτό που θα ακολουθήσει, θα σας αποκαλύψουμε σύντομα τις σκέψεις, τις ιδέες και τον τρόπο δουλειάς μας. Στόχος μας να προβληματιστείτε μαζί μας, να ταξιδέψετε και να νιώσετε πως η παρουσία σας εδώ άξιζε τον κόπο και κυρίως το χρόνο?.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ;

Αντιμετωπίσαμε το ποίημα εικαστικά σημαίνει, ζωγραφίσαμε τα λόγια του, τα διανθίσαμε με πίνακες ζωγραφικής, τα αναπαραστήσαμε δραματικά με στοιχεία μαύρου θεάτρου, τα ντύσαμε με μουσική και ήχους. Δε θα παρουσιαστεί ολόκληρο το ποίημα γιατί είναι μεγάλο. Έχουν επιλεγεί αποσπάσματα σαφή και σύντομα.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 14 ΚΑΙ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Στο α΄μέρος της εκδήλωσης παρουσιάζεται με εικαστική ματιά ο μικρός ναυτίλος του Οδυσσέα Ελύτη.

(υπόθεση:)

«Ο ποιητής ταξιδεύει σα μικρός ναύτης και αναζητά τον εαυτό του και τη χώρα του. Αναζητά την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα δείχνει την ιστορική συνέπεια της αδικίας».

Στο μικρό ναυτίλο ο ποιητής αναζητά τον εαυτό του. Ψάχνει να βρει ποιος είναι και πώς λειτουργεί μέσα στον κοινωνικό ιστό.  Αναλογίζεται τι δίνει, τι του δίνουν και αποδιώχνει το άδικο.

Παράλληλα ψάχνει να βρει ποια είναι η Ελλάδα, τι δίνει στον έλληνα πολίτη, τι της δίνουν οι Έλληνες? και πάλι περισσεύει το άδικο.

Μέσα στο ποίημα αποκαλύπτεται η σχέση του ποιητή με την ποίηση, μέσα από τους μηχανισμούς των αναλογιών ο κοινωνικός προβληματισμός φτάνει σε εμάς μέσα από τις αισθήσεις? νιώθουμε το άδικο, πονάμε με το κακό, φοβόμαστε το σκοτεινό, χαιρόμαστε τη διαφάνεια, συγκινούμαστε με τα πάθη της χώρας, αμφιβάλουμε με τη δομή της κοινωνίας, αμφισβητούμε τους άρχοντες?.

Χρυσέ ζωής αέρα?. τι να σημαίνει αυτή η φράση? ποιος είναι αυτός ο αέρας? ο αέρας που έχει και δίνει ζωή? που είναι χρυσός?. και δε φτάνει ως εμάς?..

Και ξεκινά το ταξίδι της αναζήτησης? με τα μέσα που έχει κάθε ταξιδιώτης?. με το σάκο τον ταξιδιωτικό, έναν οδηγό, τη φωτογραφική του μηχανή στο χέρι... κάποιοι λένε πως το ταξίδι για έναν είναι πάντα ταξίδι ενδοσκόπησης και γνωριμίας με τον εαυτό μας..

Στο ναυτίλο είναι φανερή η διάθεση να νικήσει το χρόνο, το ψέμα, την πεζή πραγματικότητα και να μεταβεί σε μια άλλη πραγματικότητα? που τη φτιάχνει όπως τη θέλει? δημιουργεί τη δική του Ελλάδα και τη χαράζει στο χάρτη? μιλά με ειλικρίνεια, με αγνότητα, με διαφάνεια? Χωρίς να φανεί τοπιογράφος ανασυνθέτει το ελληνικό τοπίο? Το ξαναφτιάχνει? όπως το ονειρεύεται... όπως το ονειρευόμαστε?..

Η διαφάνεια του Ελύτη είναι αμεσοσυνέπεια του ελληνικού φωτός και του μυστηρίου της ζωής? ενός μυστηρίου όμως που μένει στο απόλυτο φως.

Ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια υπάρχει μια Τρίτη κατάσταση στην οποία συνυπάρχουν και τα δυο.

Ο νέος είναι αυτός που πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, από αυτόν η Άνοιξη εξαρτάται? εκείνη η ίδια Άνοιξη που παλιότερα έφερνε το ένα χελιδόνι?. ο ποιητής καλεί τον ερωτοφωτόσχιστο νέο να σκίσει το ΠΡΕΠΕΙ, να το πιάσει από το γιώτα και να το γδάρει μέχρι το πί?.

Αναρωτηθείτε μαζί του? τι θέλετε? τι ζητάτε? ποιο είναι το νόημα?. που έπεσε από τα χέρια σας?.

Ολόκληρη η ελληνική ιστορία φωτίζεται με τρεις προβολείς που δίνουν τα ιστορικά αμαρτήματα των Ελλήνων.

Στην αρχαία, τη βυζαντινή και τη νέα εποχή το άδικο κυριαρχεί. Άδικα σκοτώνονται, φυλακίζονται, δολοφονούνται άνθρωποι στο βωμό της εξουσίας. Ο ποιητής τα συγκεντρώνει και τα θυμίζει. Είναι η ιστορική αλήθεια, πονάει, αλλά είναι αλήθεια.

Και μέσα σε όλα και ο έρωτας? η φύση του ανθρώπου να τον αναζητά?. η ομορφιά του, το νόημα που δίνει στις ζωές? η σχέση του με μια 6^η ακατανόητη αίσθηση που όλοι έχουμε και που αν δε βρούμε... πάμε χαμένοι?

Η ευτυχία μας βρίσκεται στο φως στη διάρκεια μιας και μόνο λάμψης?

Η ψυχή μας έχει σκόνη? κι αν σηκωθεί μέσα μας αέρας? είμαστε χαμένοι? γινόμαστε αγνώριστοι? μην ξεχνάτε?. χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι??

Γελάστε? Γυρίστε γύρω από τον ήλιο, χαρείτε το φως? Το σώμα σας ξέρει? Το ?χει ανάγκη? Μη φοβάστε την ηδονή?

Εκείνος με τα μαύρα ρούχα δε θα μας σκοτώσει με το δρεπάνι αν γελάσουμε? Το σώμα ξέρει? Γυρίζει γύρω από τον ήλιο? Χαίρεται το φως?.

Να προφέρετε σωστά την πραγματικότητα? δύσκολη άσκηση ζωής.. αυτή είναι η ουσία?

Η φύση γύρω μας μοσχομυρίζει αρώματα? Οι θάμνοι υπογραμμίζουν την αθωότητα του ανθρώπου? Να τους μυρίζετε? ο άνθρωπος είναι αθώος και ο παράδεισος δικαίωμα όχι ανταμοιβή? Ο πραγματικός παράδεισος, ο αληθινός μας εαυτός, το δίκιο, η ελευθερία, ο πραγματικός ηθικός μας ήλιος..

Ο ναυτίλος μας αφήνει μια πίκρα καθώς ο ποιητής δηλώνει ανήμπορος να καταλάβει ποιος είναι? και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα το άδικο υπάρχει.. και περισσεύει.

Για τον Ελύτη στην ουσία όλοι οι άνθρωποι κυνηγούμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά όμως μέσα?

Έρημα μένουν τα μάτια? περιμένουν να δούνε το φως.. το ηθικό φως, το πλατωνικό αγαθό.

Χρυσέ ζωής αέρα? θα ?ρθεις?.;

Β? μέρος

Το β΄μέρος είναι μια μικρή συναυλία?

Τα τζιτζίκια τραγουδούν και θυμίζουν ότι ο βασιλιάς ο ήλιος ζει..

Το δελφινοκόριτσο κολυμπά στα νερά που έζησε τα παιδικά του καλοκαίρια ο ποιητής.

Η ποδηλάτισσα έχει φύγει στο δικό της ουρανό..

Το μαγισσάκι μαγεύει τον ποιητή που κοιμάται ξυπνητός και τρέχει ξαπλωμένος, χωρίς καρδιά και ταυτόχρονα ερωτευμένος.. να το βρει?

Τα ρω του έρωτα ξετυλίγουν την κλωστή της αγάπης σβήνουν με γομολάστιχα τα Γραμμένα και κρατούν εσένα..

Το τραγούδι του ποιητή από τη Μαρία Νεφέλη υπογραμμίζει τον άξονα του ποιήματος, η ζωή δε μπορεί να σταματήσει, θα προχωρήσει? αφήστε τους νέους, τους φορείς της πραγματικότητας να το κάνουν?

 

Και το ταξίδι τελειώνει όταν όλοι συνειδητοποιήσουμε ότι υπήρξαμε για κάποια ώρα ναυτίλοι στο ίδιο καράβι? στο καράβι της ποίησης που βλέπει τον ήλιο από καταμεσής της θάλασσας?

 

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Α΄ μέρος

• Ο μικρός ναυτίλος (μαύρο θέατρο, εικαστική παρουσίαση)

Β΄ μέρος

• Το τραγούδι του ποιητή, (6^ο Γυμνάσιο, μελοποίηση) από τη Μαρία Νεφέλη.
• Τα ρω του έρωτα, (6^ο Γυμνάσιο, μελοποίηση) από Τα ρω του έρωτα.
• Τα τζιτζίκια, (Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών, εκτέλεση) από τα ρω του έρωτα.
• Το δελφινοκόριτσο, (Γυμνάσιο, Κουνουπιδιανών, εκτέλεση) από τα ρω του έρωτα.
• Η ποδηλάτισσα, (Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών, διασκευή) από τα ρω του έρωτα.
• Το μαγισσάκι, (6^ο Γυμνάσιο, ορχηστρική διασκευή) από τα ρω του έρωτα.
• Το τραγούδι του κοριτσιού, (6^ο Γυμνάσιο, ορχηστρική διασκευή) από τον ήλιο τον ηλιάτορα.
• Τραγούδι τέλους.

 

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ).

Α) Αρχαία Ελλάδα

1) ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

• Περίπου 540 π.Χ. ? 489 π.Χ.
• Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στη Μάχη του Μαραθώνα (490 π. Χ.)
• Η αρχιστρατηγία στη Μάχη του Μαραθώνα ανατέθηκε κατ? εξαίρεση συνεχώς σε αυτόν, ο οποίος όμως δεν επιτέθηκε αμέσως αλλά κατά τον Ηρόδοτο, περίμενε να έρθει η κανονική ημέρα της δικής του στρατηγίας.
• Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος φέρθηκε με ευγένεια στο γιο του Μετίοχο, όταν αιχμαλωτίστηκε από τους Πέρσες, γιατί εκτιμούσε τον πατέρα του!
• 489 π. Χ. (Ένα χρόνο μετά το Μαραθώνα!!!!!!!) κατηγορήθηκε για προδοσία από τον Ξάνθιππο, με την ετυμηγορία ότι εκστράτευσε για προσωπικούς λόγους εναντίον της Πάρου (εκστρατεία στην οποία έχασε την αίγλη του λόγω θλιβερής αποτυχίας).
• Στη δίκη του μεταφέρθηκε με φορείο, διότι το πληγωμένο από βέλος στην εκστρατεία πόδι του, μολύνθηκε από γάγγραινα.
• Καταδικάστηκε σε θάνατο.
• Η ποινή μετριάστηκε σε 50 τάλαντα, τα οποία αν και πλούσιος, αδυνατούσε να πληρώσει.
• Κλείστηκε στη φυλακή όπου και πέθανε από γάγγραινα.
• Το πρόστιμο το πλήρωσε ο γιος του Κίμων.

2) ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

• Περ. 550 π.Χ. ? 467 π.Χ.
• Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός.
• Πολέμησε στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ.
• Εκλέχτηκε άρχων της Αθήνας.
• Διακρίθηκε για την τιμιότητα και τη δικαιοσύνη του ως ταμίας του ιερού της Αθηνάς- έλαβε το προσωνύμιο «ο Δίκαιος».
• Πολέμησε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, μάλιστα έσπασε τον κλοιό των Περσών την παραμονή της Ναυμαχίας και ειδοποίησε τους Έλληνες ότι ο ελληνικός στόλος ήταν περικυκλωμένος.
• Το 479 π. Χ. εκλέχτηκε στρατηγός και οδήγησε τους Αθηναίους στη μεγάλη νίκη στη Μάχη των Πλαταιών.
• Η πατρίδα του όμως πριν τον είχε εξορίσει (482π.Χ.), καθώς κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους για δωροδοκία ή γιατί σύμφωνα με ανεκδοτολογικές διηγήσεις είχε κουράσει τους συμπολίτες του η υπερβολική του δικαιοσύνη?

3) ΦΕΙΔΙΑΣ

• Περ 490 π. Χ. ? 430 π. Χ.
  • Ο Φειδίας ήτανε γιος του Χαρμίδη, συγγενής του ζωγράφου Πάναινου και στενός συνεργάτης του Περικλή (Τρία αγάλματα της Αθηνάς έστησε στην Ακρόπολη: τη "Πρόμαχο", τη "Λημνία " και τη "Χρυσελεφάντινη".
  • Ήταν ένας από τους γνωστότερους γλύπτες της ελληνικής αρχαιότητας, ίσως ο σημαντικότερος της κλασικής περιόδου, γνώριζε τα μυστικά της αρχιτεκτονικής, -ενώ ξεκίνησε από ζωγράφος κι είχε ζωγραφίσει την ασπίδα της Αθηνάς.
  • Με πλατύτατη τεχνική μόρφωση κατεργαζότανε το ξύλο, το μάρμαρο, τον χαλκό, το χρυσάφι, το ελεφαντοστούν και σύνδεσε τ' όνομά του με τα πιο θαυμαστά έργα της αρχαίας Ελληνικής τέχνης.
  • Στην ακμή της δόξας του διορίστηκε από τον Περικλή, γενικός επόπτης στα έργα που γίνονταν στην Ακρόπολη. Του ανατέθηκε ιδιαίτερα η επιστασία κι η διακόσμηση του Παρθενώνα.
  • Το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, ύψους 12 μ. -μαζί με το βάθρο-, στήθηκε στον σηκό. Ήταν από φίλντισι τα γυμνά μέρη του σώματος κι από χρυσάφι τα φορέματα, τα μαλλιά και τα όπλα.
  • Στην απαράμιλλη αυτή αρχιτεκτονική δημιουργία προστέθηκε και πρωτοφανής γλυπτική διακόσμηση. Ο Φειδίας είχε ριζοσπαστικές ιδέες κι ο Περικλής του παρείχε τα μέσα να τις πραγματοποιήσει. Αποφασίζει να διακοσμήσει τις 92 μετόπες του ναού μ' ανάγλυφα, κάτι που δε τόλμησε ποτέ καμιά ελληνική πόλη, γιατί η δαπάνη ενός τέτοιου έργου ήταν ανυπολόγιστη.
  • Μα ο καλλιτέχνης είχε κι εχθρούς που τον ζηλεύανε για τη δόξα του. Τον κατηγορήσανε λοιπόν, πως είχε υπεξαιρέσει μέρος από το χρυσάφι που του 'χαν εμπιστευτεί για τη δημιουργία του αγάλματος. Ο Φειδίας έβγαλε τότε τα χρυσά μέρη που 'χε προβλέψει να τα κάνει κινητά, τα ζύγισε κι απέδειξε την αθωότητά του.
  • Αργότερα τον κατηγορήσανε γι' άλλη αιτία. Είχε, λέγανε, παραστήσει στ' ανάγλυφα της ασπίδας της Αθηνάς, το πρόσωπο του φίλου του, Περικλή και το δικό του.
  • Φυλακίστηκε και πέθανε στη φυλακή σύμφωνα με τον Πλούταρχο.

4) ΣΩΚΡΑΤΗΣ

• 469 π.Χ - 399 π.Χ.
• Γιος ενός εύπορου Αθηναίου γλύπτη είχε οικονομική άνεση, πράγμα που το αξιοποίησε κατάλληλα και επιδόθηκε στην άσκηση του φιλοσοφικού διαλόγου.
• Διακρίθηκε στον Πελοποννησιακό πόλεμο και συνέχισε την υπόλοιπή του ζωή στην Αθήνα ασχολούμενος με τη διαλεκτική μέθοδο διδασκαλίας.
• Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες σοφιστές, ο Σωκράτης δε δεχόταν πληρωμή από τους μαθητές του, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν φανατικά πιστοί στο δάσκαλό τους.
• Κατηγορήθηκε από την αθηναϊκή δικαιοσύνη ότι διαφθείρει τους νέους και ότι εμπλέκεται αρνητικά στη θρησκευτική πίστη των πολιτών. Έτσι καταδικάστηκε σε θάνατο το 399 π.Χ.
• Βάση της φιλοσοφίας του αποτελεί η θεώρηση της αρετής ως διδακτής. «Ουδείς εκών κακός» έλεγε, δηλ. κανείς δε μπορεί να είναι από τη φύση του κακός. Οι κακοί άνθρωποι οφείλουν την αρνητική συμπεριφορά τους στην άγνοια του καλού.
• Πίστευε ότι το καλό, η αλήθεια και οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο. Εκνεύριζε όμως αυτούς που χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους σοφούς και σπουδαίους όταν αποδείκνυε την κενότητά τους.
• Πίστευε ότι η πόλη του τον αδίκησε, που τον καταδίκασε σε θάνατο, θεωρούσε όμως πως δεν είχε κανένα δικαίωμα να την αδικήσει και ο ίδιος κι έτσι έμεινε στη φυλακή, παρά τις παραινέσεις των μαθητών του να δραπετεύσει.
• Ήπιε το κώνειο αποδεικνύοντας το μεγαλείο της προσωπικότητάς του και πέθανε ήσυχα.

5) ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑΣ

• περίπου 400 π.Χ. - 330 π.Χ.
• Ήταν στρατηγός της Μακεδονίας, ένας από τους σημαντικότερους συνεργάτες του Φιλίππου Β' και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Συμμετείχε σε πολλές μάχες συμβάλλοντας στην εξάπλωση του Μακεδονικού Κράτους, και στην εκστρατεία του Αλέξανδρου για την κατάκτηση της Περσίας.
• Ο Φίλιππος συνήθιζε να λέει: Δεν καταλαβαίνω τους Αθηναίους. Αυτοί εκλέγουν δέκα στρατηγούς με κλήρωση. Εγώ έχω μόνο έναν, τον Παρμενίωνα.
• Το φθινόπωρο του 330 π.Χ. , ενώ ο Αλέξανδρος βρισκόταν στη Δραγγιανή, στα ανατολικά του Ιράν, ο μεγαλύτερος και τελευταίος επιζών γιος του Παρμενίωνα, Φιλώτας, συνωμότησε με άλλους αξιωματικούς με σκοπό να δολοφονήσει τον Αλέξανδρο. Η συνομωσία αποκαλύφθηκε και οι περισσότεροι συνωμότες καταδικάστηκαν σε θάνατο.
• Ο Φιλώτας, μετά από βασανιστήρια ομολόγησε την ενοχή του. Παράλληλα παραδέχθηκε ότι παλαιότερα αυτός και ο Παρμενίωνας είχαν σκεφθεί να δολοφονήσουν τον Αλέξανδρο. Μετά από αυτή την ομολογία ο Αλέξανδρος πήρε την απόφασή του. Έστειλε έναν αξιωματικό στα Εκβάτανα με διαταγή να δολοφονηθεί ο Παρμενίων.
• Η δολοφονία του Παρμενίωνα κατ' εντολή του Αλέξανδρου θεωρήθηκε άδικη από πολλούς Μακεδόνες.
• Ο Παρμενίων είχε προσφέρει πάρα πολλά στον Φίλιππο και στον Αλέξανδρο και τίποτα από αυτά δεν είχε σταθεί ικανό να του δώσει τουλάχιστον μια ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Β) ΒΥΖΑΝΤΙΟ

1) ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

• 272 μ.Χ. ? 337 μ.Χ
• Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ο πρώτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
• Υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ. με το οποίο θεσπιζόταν η αρχή ανεξιθρησκίας.
• Μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη (330 μ. Χ.).
• Συγκάλεσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας της πλέον καθοριστική δια την μετέπειτα εξέλιξη της Παγκόσμιας Χριστιανικής Εκκλησίας.
• Ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να τον αποδεχθεί ο Καίσαρας Γαλέριος. Για το σκοπό αυτό, επιδίωξε να συγγενέψει με τους δύο αυτοκράτορες Μαξιμιανό και Μαξέντιο. Το 307 μ.Χ. χώρισε τη γυναίκα του Μινερβίνη (κατά άλλους, παλλακίδα του) με την οποία είχε αποκτήσει ένα γιο, τον Κρίσπο και παντρεύτηκε στους Τρεβήρους την κόρη του Μαξιμιανού και αδερφή του Μαξέντιου, την όμορφη Φαύστα.
• Όταν ο πεθερός του Μαξιμιανός θέλησε να ανακαταλάβει την εξουσία, βρέθηκε απαγχονισμένος στο δωμάτιό του.
• Κατά διαταγή του Κωνσταντίνου, όταν νίκησε και το Μαξέντιο, το πτώμα του ανασύρθηκε και αφού αποκεφαλίστηκε, το κεφάλι του καρφώθηκε σε ένα παλούκι και περιφέρθηκε στους δρόμους της Ρώμης. Ο Μαξέντιος ήταν αδερφός της γυναίκας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, της Φαύστας.
• Ο Κρίσπος ήταν πολυαγαπημένος γιος του Κωνσταντίνου από την πρώτη του σύζυγο, διέγραψε μια λαμπρή καριέρα ως ανώτατος αξιωματούχος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εκτελέστηκε σε ηλικία μεταξύ 21-27 χρόνων κατά διαταγή του πατέρα του.
• Η Φαύστα σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, από φόβο μήπως οι δικοί της γιοι χάσουν την εξουσία από τον Κρίσπο, τον συκοφάντησε στον Κωνσταντίνο λέγοντας ότι προσπάθησε να τη βιάσει.
• Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Κρίσπος και η Φαύστα διατηρούσαν πράγματι ερωτικό δεσμό.
• Το σίγουρο είναι ότι η Φαύστα λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Κρίσπου, βρέθηκε δολοφονημένη, νεκρή από σκηνοθετημένο ατύχημα, στο λουτρό της.
• Αυτό που μπορεί να καθυστέρησε για λίγους μήνες το θάνατο της Αυγούστας είναι πιθανότατα κάποια εγκυμοσύνη.
• Ο Κωνσταντίνος προσδιόρισε το ρόλο του χριστιανού αυτοκράτορα ως του ανθρώπου που θέσει υποχρεούται να φροντίζει τους πιστούς της νέας θρησκείας, βαπτίστηκε χριστιανός λίγο πριν πεθάνει και η Εκκλησία τον αναγόρευσε Άγιο και Μέγα για το ρόλο που διαδραμάτισε στην καθιέρωση της νέας θρησκείας.

2) ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ

• Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 610 ως τις 11 Φεβρουαρίου 641.
• Ο Ηράκλειος κατατάσσεται αναμφισβήτητα ανάμεσα στους μεγαλύτερους των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
• Είναι παροιμιώδης η παρουσία του στα πεδία των μαχών (νίκες κατά Αβάρων και Περσών).
• Εμπνευσμένος από μια βαθιά πίστη ότι έχει τη θεία εύνοια, πάντα ετίθετο προσωπικά επικεφαλής του στρατού του, κατά τρόπο που ενέπνεε και τον πλέον ολιγόψυχο στρατιώτη, και προκαλούσε τον τρόμο και το δέος στις τάξεις του αντιπάλου.
• Αναλογιζόμενος κανείς τη δεινή θέση της Αυτοκρατορίας στις αρχές του 7ου αιώνα, αντιλαμβάνεται πώς η καταλυτική παρουσία του, τόσο στο στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και χάρη στη διοικητική καινοτομία των Θεμάτων, ανέκοψε την πορεία εξαφάνισης του Βυζαντίου και εξασφάλισε την επιβίωσή του για τους επόμενους δύσκολους αιώνες.
• Τον Αύγουστο του 612, λίγους μήνες αφότου γέννησε τον γιο της, η σύζυγός του Ευδοκία πέθανε και ο Ηράκλειος παντρεύτηκε τη 16χρονη Μαρτίνα, η οποία ήταν ανιψιά του, κόρη της αδελφής του Μαρίας. Ο γάμος αυτός θεωρήθηκε αιμομικτικός τόσο από τον Πατριάρχη όσο και από τον λαό.
• Δολοφόνησε τον αυτοκράτορα Φωκά και πήρε το θρόνο.
• Δε δίστασε να οδηγήσει σε βασανιστήρια τον ανιψιό του και το νόθο του γιο.

3)ΕΙΡΗΝΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

• περ. 752-9 Αυγούστου - 803
• υπήρξε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου από το έτος 797 έως το 802.
• Καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των Σαρανταπήχων της Αθήνας και διακρινόταν για τη μόρφωση και την ομορφιά της.
• Ήταν ορφανή και την έφερε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' στην Κωνσταντινούπολη, όπου το 769 παντρεύτηκε τον μετέπειτα Βυζαντινό αυτοκράτορα Λέοντα Δ' (775-780).
• Οργανώθηκαν προσπάθειες για την απομάκρυνση της Ειρήνης από την εξουσία, που ενθαρρύνθηκαν και από τον γιο της Κωνσταντίνο, ο οποίος ηγήθηκε του αγώνα.
• Η Ειρήνη, με τα πιστά σε αυτήν στρατεύματα, πέτυχε να εξουδετερώσει τους στασιαστές και να συλλάβει τον γιο της, τον οποίο υπέβαλε στη σκληρή ποινή της τύφλωσης (του έβγαλαν τα μάτια), όπως προβλεπόταν από το Βυζαντινό Δίκαιο για τους στασιαστές.
• Η ποινή της τύφλωσης εκτελέστηκε στην περίφημη αίθουσα της Πορφύρας του παλατιού, στην οποία ο Κωνσταντίνος είδε το φως της ζωής με τη γέννησή του από την ίδια την Ειρήνη. Η Ειρήνη έμεινε έτσι μόνη «αυτοκράτωρ των Ρωμαίων» (15 Αυγούστου 797).
• Μια έκλειψη ηλίου και ένα θόλωμα στην ατμόσφαιρα που κράτησε δεκαεπτά μέρες αποδόθηκε από το λαό στην οργή του θεού για τον τρόπο με τον οποίο η Ειρήνη μεταχειρίστηκε το γιο της.

4) ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

• Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Α' Κομνηνός, γιος του Ισαάκιου Κομνηνού, έμεινε στο θρόνο από το 1183 μέχρι το 1185, οπότε και φημολογείται η δολοφονία του ?υπάρχει και η εκδοχή ότι εξορίστηκε στην Κύπρο.
• Πέρασε τη ζωή του ως τυχοδιώκτης, περιπλανώμενος στις ανατολικές περιοχές του κράτους υπό τις στρατιωτικές εντολές του εξαδέλφου του Αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού.
• Είχε μεγάλη αδυναμία προς το αντίθετο φύλο, μαρτυρία δε αυτού είναι οι θυελλώδεις έρωτες και αποπλανήσεις πριγκιπισσών και άλλων ευγενών γυναικών.
• Είχε επίσης σαφή ροπή προς την ευζωία, αλλά και τη χρήση σκληρής βίας.
• Ήδη πριν τη στέψη του όμως, είχε δώσει σαφή δείγματα ηγετικών και διοικητικών ικανοτήτων στις διάφορες αποστολές που του είχε αναθέσει ο εξάδελφός του.
• Αφού πρώτα έγινε συν-Αυτοκράτορας του ανήλικου ανιψιού του, με μηχανορραφίες και συνομωσίες απομάκρυνε τον Αλέξιο και τη μητέρα του Μαρία της Αντιοχείας.
• Στη συνέχεια πιθανώς ο Αλέξιος και η μητέρα του στραγγαλίστηκαν από τον Ανδρόνικο.
• Ο Ανδρόνικος, αν και ηλικίας 65 ετών, δε δίστασε να παντρευτεί την μόλις 12 ετών χήρα του Αλέξιου Γαλλίδα πριγκίπισσα Άννα.

Γ) ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

1) ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

• 3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843
• Ήταν Έλληνας κλέφτης, πολιτικός, καπετάνιος, στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά.
• Εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και στα 15 του έγινε καπετάνιος.
• Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο.
• Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, και τιμήθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων.
• Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο.
• Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821.
• Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου.
• Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου.
• Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη.
• Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.
• Ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου για να σταματήσει την Επανάσταση, οπότε ο γιος του Μεχμέτ Αλή και διάδοχος του αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ αποβιβάστηκε το 1825 στην Πελοπόννησο. Η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο έπεσαν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
• Αξίζει να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου.
• Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα.
• Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ιτς-Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, και στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο.
• Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας».
• Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από αποπληξία, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα.

 

2)ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ

• 1782 ? 1827
• Έλληνας επαναστάτης, αρχικά υπήρξε σπουδαίος αρματολός και στη συνέχεια κατέστη κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης του 1821.
• Κατά τους πρώτους μήνες του 1821 προσπάθησε να εξεγείρει σε επανάσταση κατά των Τούρκων την περιοχή της Βόνιτσας, στην αρχή ανεπιτυχώς διότι οι προύχοντες της περιοχής θεωρούσαν πως δεν ήταν ακόμη κατάλληλος ο καιρός.
• Στη συνέχεια πήγε στα Τζουμέρκα όπου εκεί ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης, η οποία διαδόθηκε πολύ γρήγορα στις όμορες επαρχίες και από εκεί στο Μακρυνόρος όπου και συμμετείχε ο ίδιος στις γενόμενες εκεί συμπλοκές.
• Κάτοχος πλέον των Αγράφων, στην αρχή απέφυγε να προσβάλει τους Τούρκους, υποκρινόμενος υποταγή στον Σουλτάνο προκειμένου να αποφύγει επιδρομές Τούρκων στη περιοχή του.
• Με την εισβολή των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα (Νοέμβριος 1822) ο Καραϊσκάκης ειδοποίησε από τα Άγραφα τον γέροντα Πανουργιά «ότι διαπραγματεύθηκε προσωρινά με τους Τούρκους να αρχηγέψει στα Άγραφα και έτσι αυτοί να μην έλθουν» ενώ «τα "δικαιώματα" θα τα έστελνε ο ίδιος σ' εκείνους».
• Ο ίδιος στη συνέχεια αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τα Άγραφα και να μεταβεί στην Ιθάκη προκειμένου να συναντήσει έμπειρους γιατρούς για την αντιμετώπιση της φυματίωσης από την οποία έπασχε. Οι γιατροί λίγες ελπίδες ζωής έδωσαν στον ήρωα και του συνέστησαν να μείνει στο νησί.
• Ο Μαυροκορδάτος κατηγόρησε τον Καραϊσκάκη μετά από ομολογία του Κωνσταντίνου Βουλπιώτη, που είχε μεταβεί στα Γιάννενα, ότι: "ο γιος της Καλογριάς είχε στείλει επιστολή στον Ομέρ Βρυώνη με την υπόσχεση να του παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό". Έτσι διόρισε επιτροπή προκειμένου να εξετάσει την "αποκάλυψη προδοσίας".
• Στις 30 Μαρτίου 1824 συστάθηκε η παραπάνω επιτροπή και στις 2 Απριλίου 1824 (σε 3 μέρες) εκδόθηκε προκήρυξη των εγκλημάτων του Καραϊσκάκη με τον τίτλο «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος». Κατά την προκήρυξη που ήταν πράξη διοικητική και όχι δικαστική, η εν λόγω επιτροπή έκρινε τον Καραϊσκάκη ένοχο «εσχάτης προδοσίας» άνευ δίκης.
• Παρόλα αυτά είναι αμφίβολο αν η απόφαση εκείνη της επιτροπής δημοσιεύθηκε ποτέ.
• Πάντως ο ήρωας στερήθηκε όλων των βαθμών και των αξιωμάτων του και διατάχθηκε να αναχωρήσει από το Αιτωλικό.
• Οι δε πολίτες διατάχθηκαν να αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τον «εχθρό της πατρίδας», τον Καραϊσκάκη, εφόσον αυτός «δεν μετανοήσει και προσπέσει στο έλεος των Ελλήνων και ζητήσει συγχώρησιν», θεωρώντας ότι το έλεος των Ελλήνων το εκπροσωπούσε ο Μαυροκορδάτος.
• Ανάλογη απόφαση δεν είχε προηγουμένως εκδοθεί ούτε κατά των Τούρκων.
• Έτσι στις 3 Μαΐου 1824 (ανήμερα της έκδοσης της προκήρυξης) ο Καραϊσκάκης με πολλούς οπαδούς του αναχώρησε από το Αιτωλικό και επιχειρώντας ανεπιτυχώς να καταλάβει τα Άγραφα μετέβη στο Καρπενήσι. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους ζήτησε εγγράφως συγνώμη από τον Α. Μαυροκορδάτο, που όμως δεν εισακούσθηκε.
• Τελικά στις 25 Ιουνίου 1824 κατέφυγε στο Ναύπλιο όπου η Κυβέρνηση του αναγνώρισε όλους τους βαθμούς και τα αξιώματά του.
• Στις αρχές του Μαΐου του 1825 ο Καραϊσκάκης επανέρχεται στη Στερεά και κατά τα μέσα του καλοκαιριού βρίσκεται σε πλήρη δράση διορισμένος ως γενικός αρχηγός όλων των εκτός Μεσολογγίου ελληνικών στρατευμάτων, κατά τον ίδιο χρόνο που αυτό πολιορκείτο από τον Κιουταχή και έπειτα από τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου.
• Επέφερε διακοπή της πολιορκίας ενώ οι απώλειες των Τούρκων υπήρξαν σοβαρότατες, το δε ηθικό των πολιορκημένων αναπτερώθηκε.
• Πολύ σύντομα ο Κιουταχής, λόγο της στρατιωτικής δεινότητας του Καραϊσκάκη, βρέθηκε από πολιορκών σε θέση πολιορκούμενου.
• Στις αρχές Φεβρουαρίου 1827 ανάγκασε και τον Ομέρ Πασά της Εύβοιας που είχε σπεύσει εναντίον του να παραιτηθεί του αγώνα και να επιστρέψει νικημένος στην έδρα του.
• Στις αρχές του Απριλίου του 1827 προσήλθαν και οι διορισμένοι από την Συνέλευση της Τροιζήνας (Κυβέρνηση), "στόλαρχος πασών των ναυτικών δυνάμεων", Κόχραν μαζί με τον Τσωρτς, "διευθυντή χερσαίων δυνάμεων" προκειμένου να συνδράμουν τον Αγώνα. Με τους δύο αυτούς ξένους ο Καραϊσκάκης βαθμιαία περιήλθε σε έριδες, τόσο για την τακτική του πολέμου, όσο και κατά την οργάνωση για την κατά μέτωπο επίθεση.
• Αυτό οδήγησε τον Αρχιστράτηγο να επεμβαίνει προσωπικά μέχρι αυτοθυσίας σε όλες τις συμπλοκές, ακόμη και τις μικρότερες, ένα ακόμη μοιραίο σφάλμα των περιστάσεων εκείνων.
• Αυτό το αντελήφθη ο Κολοκοτρώνης ο οποίος και διαμήνυσε στον Καραϊσκάκη να αποφεύγει τις άσκοπες αψιμαχίες και ακροβολισμούς για να μη φονεύονται και οπλαρχηγοί τους οποίους "κυνηγά το βόλι". Ο Κολοκοτρώνης του τόνιζε μάλιστα ότι είναι ανάγκη "να σώσει τον εαυτόν του για να σωθεί και η πατρίδα".
• Ο Καραϊσκάκης όμως έχοντας ατίθασο χαρακτήρα, παρά τις συστάσεις και παρά την κατάσταση της υγείας του αποφάσισε να ανακόψει τους ακροβολισμούς των Τούρκων.
• Η επιχείρηση ορίσθηκε να πραγματοποιηθεί τη νύχτα της 22ας προς την 23η Απριλίου 1827, έχοντας συμφωνήσει κανείς να μην ξεκινήσει άκαιρα τους πυροβολισμούς πριν δοθεί το σύνθημα για γενική επίθεση.
• Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα Κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν ότι θα κατέληγε.
• Ο ήρωας μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στον συμπολεμιστή του Στρατηγό Μακρυγιάννη, όταν ο τελευταίος πήγε να τον επισκεφτεί, ήταν "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".
• Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο.
• Αναφέρεται πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη "κάθισε σταυροπόδι" και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.
• Ο Δημήτριος Ανιάν, γραμματέας του Καραϊσκάκη που έγραψε την αυτοβιογραφία του το 1833, αναφέρει απλά τον τραυματισμό του αρχιστράτηγου και ότι ο Καραϊσκάκης πριν πεθάνει εμπιστεύτηκε στους Χατζηπέτρο και Γρίβα ότι «επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζεν τον αίτιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον».
• Στο έργο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» του Ιωάννη Ζαμπέλιου, ο αρχιστράτηγος φαίνεται να λέει προς τους Χατζηπέτρο και Γρίβα : «Αύριον αν είμαι ζωντανός ακόμη, ελάτε να σας πω έναν μυστικόν», αλλά σε υποσημείωση του βιβλίου του αναφέρει ότι το «μυστικό» αυτό παρεξηγήθηκε και ερμηνεύθηκε ίσως εσφαλμένως σαν «δολοφονία από κάποιον Έλληνα».
• Ανεκδοτολογικές μαρτυρίες αναφέρουν πως ο Καραϊσκάκης αν δε σταματούσε τότε, λόγω του θανάσιμου τραυματισμού του, θα έφτανε μέχρι την αφύλαχτη Θεσσαλονίκη τα όρια του ελληνικού κράτους, γεγονός που δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Δυνάμεων.

3) ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

• Κέρκυρα, 10 Φεβρουαρίου 1776 - Ναύπλιο 9 Οκτωβρίου 1831.
• Ήταν Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός.
• Διετέλεσε πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, κατά τη μεταβάτικη περίοδο και ενώ τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, και νωρίτερα υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
• Ήταν υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1822, οπότε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της επανάστασης του 1821.
• Στις 14 Απριλίου 1827 η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας τον επέλεξε πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, θέση από την οποία ήρθε σε τριβή με τους τοπικούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα την δολοφονία του στις 9 Οκτωβρίου 1831 από τους αδελφούς Μαυρομιχάλη.
• Ως κυβερνήτης της Ελλάδας προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την ανόρθωση της κρατικής μηχανής, καθώς και για την θέσπιση του νομικού πλαισίου της πολιτείας, απαραίτητου για την εγκαθίδρυση της τάξης.
• Επίσης, αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των φατριών και αφετέρου να παρεμποδίσει την οθωμανική προέλαση.

4) ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

• Μουρνιές Χανίων, 23 Αυγούστου 1864 ? Παρίσι, 18 Μαρτίου 1936.
• Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας και ο κορυφαίος πρωθυπουργός της Ελλάδας με τα σημαντικότερα επιτεύγματα στον τομέα κυρίως της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομικής ευημερίας αντίστοιχα.
• Πρωταγωνίστησε στην αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας και την οριστική ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, στην είσοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και στην οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους διατελώντας πάρα πολλές φορές πρωθυπουργός.
• Διπλασίασε εδαφικά την Ελλάδα.
• Ανασυγκρότησε τη χώρα μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
• Προχώρησε σε πολιτειακές αλλαγές (Σύνταγμα 1911).
• Όταν μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία υπέγραψε ανακωχή, συνήλθε στο Παρίσι η συνδιάσκεψη της ειρήνης, όπου ο Βενιζέλος παρέστη ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας και πρόβαλε τις αξιώσεις της χώρας μας, οι οποίες έγιναν στο σύνολό τους δεκτές με τις συνθήκες του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920).
• Ως αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών η Ελλάδα προσάρτησε (προσωρινά) την Ανατολική Θράκη και την Σμύρνη.
• Όντας στη Γαλλία, ο Βενιζέλος εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ενώ επρόκειτο να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυόν, στο Παρίσι από δύο απότακτους Έλληνες αξιωματικούς. Αφού θεραπεύτηκε από τα τραύματά του, γύρισε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα.
• Στις 16 Ιανουαρίου 1933 η κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη ανετράπηκε και, για τελευταία φορά, πρωθυπουργός έγινε ο Βενιζέλος.
• Στις εκλογές της 5 Μαρτίου όμως τα αντίπαλα κόμματα πλειοψήφησαν. Τότε ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας ηγήθηκε πραξικοπήματος υπέρ του Βενιζέλου.
• Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως ονόμασε πρώτα πρωθυπουργό τον στρατηγό Οθωναίο ώστε να καταστείλει το πραξικόπημα, και αμέσως μετά έκανε πρωθυπουργό τον Τσαλδάρη. Στις αρχές Μαΐου ο Ιωάννης Μεταξάς κατέθεσε στην Βουλή πρόταση δίωξης του Βενιζέλου.
• Στις αρχές Ιουνίου αντιβενιζελικοί αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο στην λεωφόρο Κηφισίας και ακολούθησαν και διώξεις φιλοβενιζελικών αξιωματικών.
• Κατά την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του τραυματίστηκε η γυναίκα του Έλενα Βενιζέλου, η οποία επέβαινε επίσης στο αυτοκίνητο, και σκοτώθηκαν μέλη της προσωπικής του ασφάλειας.
• Ο Βενιζέλος μετά από μια δήλωση αποχώρησης από την πολιτική ζωή κατέφυγε στο Παρίσι, όπου πέθανε το 1936. Το σώμα του μεταφέρθηκε και θάφτηκε στο Ακρωτήρι της Κρήτης παρουσία του Διαδόχου Παύλου.

5) ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

• 13 Αυγούστου 1913 - 3 Αυγούστου 1977.
• Ο Μακάριος ήταν αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου από το 1950 μέχρι το θάνατο του και ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου από το 1960 μέχρι το θάνατο του, το 1977.
• Ο Μακάριος από την αρχή έδειξε τις χαρισματικές του ικανότητες στην ηγεσία της εκκλησίας.
• Οι σχέσεις του όμως με τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου που διοικούσαν την Κύπρο δεν ήταν καθόλου καλές.
• Όπως και άλλοι Έλληνες Κύπριοι ηγέτες της εποχής στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και αρχές του 1950 ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ένωσης με την Ελλάδα.
• Στις 9 Μαρτίου 1956, ο Μακάριος μαζί με τους Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, Παπα-σταύρο Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπο Ιωαννίδη εξορίζονται από το αποικιακό καθεστώς στις Σεϋχέλλες, μέχρι τις 17 Απριλίου 1957, οπότε επιστρέφουν στην Αθήνα.
• Από τον Ιούλιο του 1957, ο Μακάριος με δηλώσεις του άρχισε να εγκαταλείπει τον ενωτικό αγώνα και να επιδιώκει την ανεξαρτησία της Κύπρου, η οποία ανακηρύχθηκε το 1960.
• Στις 8 Μαρτίου 1970 στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής στη Λευκωσία έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Μακαρίου, ο οποίος επέβαινε ελικοπτέρου, που θα τον μετέφερε στην ιερά Μονή Μαχαιρά για το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου.
• Μόλις το ελικόπτερο απογειώθηκε, χτυπήθηκε από ομάδα ενόπλων που καραδοκούσαν στην ταράτσα του Παγκυπρίου Γυμνασίου, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Αρχιεπισκοπή.
• Ο Μακάριος δεν έπαθε τίποτε, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά ο Έλληνας ταγματάρχης Ζαχαρίας Παπαδογιάννης, χειριστής του ελικοπτέρου, ο οποίος κατόρθωσε να το προσγειώσει σε οικόπεδο κοντά στην Αρχιεπισκοπή.
• Ήταν το πρώτο καλά οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του Μακαρίου, που είχε τεθεί σε εφαρμογή, όχι όμως και το πρώτο που είχε εκπονηθεί.
• Ο Μακάριος απεβίωσε στις 3 Αυγούστου του 1977, μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, σε ηλικία 63 ετών

 

ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙΑΝΩΝ
Α/Α	ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ	ΤΜΗΜΑ		Α/Α	ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ	ΤΜΗΜΑ
1	ΑΖΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ	Β1		35	ΜΗΛΙΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	Β3
2	ΑΝΕΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	Γ1		36	ΜΟΥΣΤΑΚΗ-ΑΘΕΝΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ	Β4
3	ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Γ1		37	ΜΠΑΧΛΙΤΖΑΝΑΚΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ	Β4
4	ΑΣΤΡΟΠΑΛΙΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ	Γ1		38	ΜΠΛΑΖΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	Β4
5	ΒΑΚΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ	Β1		39	ΠΑΓΟΥΝΑ ΝΙΚΟΛΕΤΑ	Γ4
6	ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗ ΕΥΛΑΒΙΑ	Β1		40	ΠΑΓΟΥΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ	Β4
7	ΒΟΛΑΚΑΚΗ ΝΑΤΑΛΙΑ	Α1		41	ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	Β4
8	ΒΟΛΑΚΑΚΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ	Γ1		42	ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΑΙΜΙΛΙΑ	Γ4
9	ΒΟΛΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	Β1		43	ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ ΕΛΠΙΔΑ	Γ4
10	ΓΑΛΕΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	Β1		44	ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	Β4
11	ΓΙΑΠΙΝΤΖΑΚΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ	Β1		45	ΠΕΡΡΑΚΗ ΕΥΑΝΘΙΑ	Γ4
12	ΓΝΑΦΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Β1		46	ΠΕΤΡΑΚΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ	Β4
13	ΓΟΜΠΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ	Γ1		47	ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Γ4
14	ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ	Β2		48	ΡΑΠΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	Β5
15	ΔΑΡΙΒΙΑΝΑΚΗ ΑΘΗΝΑ	Β2		49	ΣΑΝΔΑΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ	Β5
16	ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ	Β2		50	ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	Α4
17	ΘΗΒΑΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	Β2		51	ΣΚΙΤΖΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	Γ5
18	ΙΝΤΖΕ ΑΝΤΩΝΙΑ	Γ2		52	ΣΤΑΜΠΟΛΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ	Γ5
19	ΚΑΖΑΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ	Β2		53	ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	Β5
20	ΚΑΛΙΤΣΑΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	Β2		54	ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ	Β5
21	ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ	Β2		55	ΣΦΗΝΑΡΟΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ	Β5
22	ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ	Β2		56	ΣΩΤΗΡΌΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ	Β5
23	ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ	Β2		57	ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ	Β5
24	ΚΕΝΕΝΤΙ ΜΙΣΕΛ	Β2		58	ΤΖΑΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ	Β5
25	ΚΟΤΚΑ ΝΤΕΣΑΡΑ	Β2		59	ΤΖΟΥΡΜΠΑΚΗ ΛΑΜΠΡΙΝΗ	Γ5
26	ΚΟΥΤΣΟΥΠΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ	Β3		60	ΤΡΙΓΚΑΚΗ ΒΕΝΕΤΙΑ	Γ5
27	ΚΥΡΜΙΤΖΟΓΛΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	Β3		61	ΤΣΑΠΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ	Β5
28	ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ	Β3		62	ΤΣΑΡΤΣΙΟΥ ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ	Β5
29	ΛΑΦΑΤΑ ΙΩΑΝΝΑ	Β3		63	ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ	Γ5
30	ΛΙΓΓΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Β3		64	ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ	Γ5
31	ΜΑΛΕΦΙΟΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Β3		65	ΧΑΡΚΟΦΤΑΚΗ ΣΟΦΙΑ	Γ5
32	ΜΑΡΑΥΓΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Β3		66	ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ	Β5
33	ΜΑΡΝΕΛΑΚΗ ΕΛΒΙΡΑ	Β3		67	ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	Β5
34	ΜΑΥΡΕΔΑΚΗ ΑΔΑΜΑΝΤΙΑ	Γ3

 

                                                    6ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

ΦΩΝΕΣ

 

 

 

 

 

ΟΡΧΗΣΤΡΑ

 

 

 

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ

 

ΒΑΡΟΥΔΑΚΗ ΘΕΩΝΗ, ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΣΑΡΔΗ ΑΝΝΑ, ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ ΥΒΟΝΗ ΑΓΓΕΛΑΚΠΟΥΛΟΥ ΞΕΝΙΑ.

 

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ

 

 

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ:

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙΑΝΩΝ

• Βάνα Κατερινάκη
• Χριστίνα Κουκουράκη
• Δημήτρης Κωστής
• Ξανθούλα Μιχαλοπούλου
• Ασπασία Τσουρλάκη
• Βάσω Χατζηδάκη

6ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

• Νίκος Σωτηρόπουλος
• Μανώλης Τζανάκης

 

Προσθήκη νέου σχολίου

Όνομα (υποχρεωτικό)

Ανανέωση

Αποστολή

Ακύρωση